Definisi atau arti kata perkawanan berdasarkan KBBI Online:
kawan /
ka·wan/
n orang yg sudah lama dikenal dan sering berhubungan dl hal tertentu (dl bermain, belajar, bekerja, dsb); teman; sahabat; sekutu:
orang ramah banyak
• kawan;
• kawan
gelak banyak,
• kawan menangis jarang bersua, pb sahabat di waktu senang banyak, sahabat di waktu susah (melarat) sedikit;
• kawan
bicara Ling peserta dl percakapan atau situasi bahasa yg lain, yaitu pendengar dl ragam lisan atau pembaca dl ragam tulis;
• kawan
hidup ki istri atau suami;
• kawan
sirih pelengkap sirih spt pinang, kapur;
• kawan
tebusan hamba sahaya;
berkawan /
ber·ka·wan/
v mempunyai kawan; bersahabat; bersekutu;
mengawani /
me·nga·wani/
v bertindak sbg kawan; mendampingi;
kawanan /
ka·wan·an/
n sekumpulan orang (binatang) yg berkawan; sekumpulan (binatang sejenis); sekelompok (manusia):
kawanan gajah; kawanan penjahat;
perkawanan /
per·ka·wan·an/
n perihal berkawan; persahabatan
Posisi kata perkawanan di database KBBI Online
kaung -
kaupui -
kaus -
kaus -
kausa -
kausal -
kausalitas -
kausar -
kausatif -
kaustik -
kaustiksoda -
kaut -
kavaleri -
kaveling -
kaver -
kaviar -
kavling -
kawah -
kawah -
kawak -
kawa-kawa -
kawal -
kawan -
kawang -
kawang -
kawanua -
kawasan -
kawat -
kawatir -
kawi -
kawi -
kawih -
kawijayan -
kawin -
kawin -
kawista -
kawuk -
kawul -
kawula -
kawung -
kawung -
kaya -
kaya -
kayai -
kayak